Pozytywny przykład dużo może zdziałać, ten człowiek może nigdy by nie wpadł na taki pomysł. A tak widzi, że regularnie jeździ sobie taki Holly, w dobrej formie, zadowolony - no coś w tym musi być, nie?

Z tymi hulajnogami coś musi być, bo ostatnio przejeżdżając koło dwóch starszych pań słyszałem też podobny komentarz

A co do zatrzymywania. Mnie ostatnio sporo osób zatrzymuje i się pyta gdzie można tego spróbować. A ja mówię: A u mnie

Ale widzę, że w tym roku więcej osób zwraca uwagę.

Jesteś żywą reklamą skike, a jeśli jeszcze jeździsz z żoną, czy synem, to pokazujesz, że to nie żadne dziwactwo, tylko fajna rodzinna aktywność.

Dobrze, że można promować takie sporty nordic w różny sposób, przez portal, testy, szkolenia, obozy, ale także bezpośrednio, tak jak ty działasz, bo są ludzie, którzy potrzebują najpierw dotknąć, przymierzyć, spróbować w terenie i dopiero kupić.

Myślę, że tez warto częściej się spotykać w większych grupach. Jak inni widzą że jeździ kilka osób razem, tez inaczej na to patrzą.

A w przypadku syna w tym roku piłka nożna wygrywa, nad czym mocno ubolewam, bo rolki poszły w odstawkę. I na nic tłumaczenia że to idealne przygotowanie kondycyjne do piłki. Musiałby mu to chyba trener powiedzieć Ale dzieci trzeba wspierać, ważne że chce się ruszać a nie siedzi w domu przy kompie

Marzę o dniu, w którym na nartorolki będzie chciało ze mną pójść moje najbliższe otoczenie, tzn. żona. Na razie i tak nie jest źle, bo chce chodzić na rower. Ale wiem, że jeszcze trochę i na pewno i na nartorolki się skusi.

Fajne pytanie. Odpowiem tak...dzieciaki reagują z ogromnym zainteresowaniem i nie wiem skąd, ale wiedzą, że to co mam na nogach to nie nartorolki tylko rolki terenowe:)
Dorośli .....to jest różnie czasem się pogada a czasem spojrzą jak na wariata.

Natomiast ja mam inne pytanie. Co robicie jak na waszej trasie spotykacie podobnego jak wy amatora zapaleńca?

Osobiście do tej pory nie wyobrażałem sobie sytuacji żeby nie zatrzymać się i nie uciąć sobie chociażby takiej grzecznościowej gadki o pogodzie.

No niestety ostatni się rozczarowałem. Tak ciężko uwierzyć a jednak.
Gdy na mojej trasie spotkałem takiego kogoś i z uśmiechem na ustach szykowałem się do małej pogaduchy to "coś" co w myślach chwile potem nazwałem "burakiem" przemknęło koło mnie.

Pewnie jakiś mistrz świata.